ونتیلاتور(ventilator) چیست؟

ونتیلاتور دستگاهیست که از تنفس پشتیبانی میکند. این ماشینها بیشتر در بیمارستانها استفاده میشوند.

ونتیلاتورها:

۱- اکسیژن را به ریه ها میرسانند.

۲- کربن دی اکسید را از بدن حذف میکنند(کربن دی اکسید گاز زائدی است که میتواند سمی باشد)

۳- به افراد کمک میکنند تا راحتتر نفس بکشند

۴- برای کسانی که توانایی خود را برای تنفس از دست داده اند تنفس ایجاد میکنند

ونتیلاتورها اغلب برای مدت کوتاهی، مانند زمان عمل جراحی، هنگامی که شما تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرید، استفاده می شوند. اصطلاح "بیهوشی" به فقدان احساس و آگاهی اشاره دارد. بیهوشی عمومی موقتا شما را به خواب میاندازد.

داروهایی که برای بیهوشی استفاده می شود می تواند تنفس طبیعی را مختل کند. ونتیلاتور کمک می کند تا مطمئن شوید که در طول عمل جراحی نفس می کشید.

همچنین ممکن است در حین درمان یک بیماری تهدید کننده ریوی یا سایر بیماری هایی که بر نفس طبیعی اثر می گذارد نیز استفاده شود.

بعضی از مردم ممکن است برای مدت طولانی یا حتی تا پایان عمر خود نیاز به ونتیلاتور داشته باشند. در این موارد، دستگاه ها را می توان در خارج از بیمارستان در مراکز نگهداری بلند مدت و یا در خانه استفاده کرد.

ونتیلاتور یک بیماری را درمان نمی کند. این دستگاه فقط برای پشتیبانی از زنده ماندن استفاده می شود.

نامهای دیگر:

۱- ونتیلاتور مکانیکی

۲- دستگاه تنفس مصنوعی

۳- ماشین تنفس

چه کسی به ونتیلاتور نیاز دارد؟

ونتیلاتورها اغلب در موارد زیر استفاده میشوند:

۱- در طول جراحی تحت بیهوشی (که در آن داروهایی به شما داده میشود که باعث خوابیدن ویا از دست دادن حس شما شود)

۲- اگر بیماری یا شرایطی، عملکرد ریه شما را مختل کند

در طول جراحی :

اگر در حین جراحی بیهوشی عمومی دارید، به احتمال زیاد به یک ونتیلاتور متصل می شوید. داروهایی که برای بیهوشی استفاده می شود می تواند تنفس طبیعی را مختل کند. ونتیلاتور کمک می کند تا مطمئن شوید که در طول عمل جراحی نفس می کشید.

پس از جراحی، ممکن است حتی ندانید که به یک ونتیلاتور متصل شده بوده اید. تنها نشانه ممکن است یک گلو درد ناگهانی برای یک زمان کوتاه باشد. گلو درد ناشی از لوله ای است که ونتیلاتور را به راه هوایی شما وصل میکند.

هنگامی که بیهوشی از بین میرود و شما شروع به تنفس می کنید، دستگاه ونتیلاتور قطع می شود. لوله کار گذاشته شده در گلو نیز خارج می شود. این معمولا قبل از اینکه شما کاملا بعد از عمل جراحی به هوش بیایید اتفاق می افتد.

با این حال، بسته به نوع عمل جراحی، شما می توانید در مدت چند ساعت تا چند روز پس از عمل جراحی، به یک ونتیلاتور متصل باشید. اکثر افرادی که در حین جراحی بیهوشی دارند، برای مدت کوتاهی نیاز به یک دستگاه ونتیلاتور دارند.

برای ریه هایی با عملکرد مختل شده :

اگر یک بیماری، وضعیت پزشکی یا عامل دیگری باعث اختلال تنفس شما شود، ممکن است به یک ونتیلاتور نیاز داشته باشید. اگرچه ممکن است بتوانید خودتان نفس بکشید، ولی این کار بسیار سختی است. شما ممکن است احساس کمبود نفس و شرایط ناراحتی داشته باشید. یک ونتیلاتور می تواند به کاهش تنفس کمک کند. افرادی که نمیتوانند خودشان نفس بکشند نیز از ونتیلاتور استفاده میکنند.

بسیاری از بیماری ها، وضعیتهای پزشکی و فاکتورها می توانند عملکرد ریه را تحت تاثیر قرار دهند. برای مثال:

۱- پنومونی و سایر عفونت ها

۲- COPD (بیماری مزمن انسدادی ریه) یا سایر بیماری های ریه

۳- آسیب های نخاعی بالای ستون فقرات، فلج اطفال، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک(ALS)، میاستنی گراویس و سایر بیماری ها یا عواملی که بر عصب و عضلات مربوط به تنفس تاثیر می گذارند

۴- آسیب مغزی یا سکته مغزی

یک ونتیلاتور تا زمانی که بهبود پیدا کنید به شما کمک می کند تنفس کنید. اگر شما نتوانید توان تنفسی خود را بازیابید، ممکن است برای بقیه عمر خود نیاز به یک ونتیلاتور داشته باشید.

نحوه کار یک ونتیلاتور چگونه است؟

ونتیلاتور هوا را (هوایی با اکسیژن اضافه) به راه هوایی و سپس ریه ها میدمد. راه های هوایی عبارتند از لوله هایی که هوای غنی از اکسیژن را به ریه های شما حمل می کنند. آنها همچنین از ریه های شما، دی اکسید کربن(گاز پسماند) را خارج می کنند.

راه های هوایی عبارتند از:

۱- بینی ها و راه های هوایی مرتبط، که حفره های بینی نامیده می شود

۲- دهان

۳- حنجره، یا جعبه صدا

۴- نای، یا لوله هوایی

لوله هایی به نام لوله های برونش یا برونش، و شاخه های آنها :

۱- لوله تنفسی :

ونتیلاتور هوا را از طریق یک لوله تنفسی هوا به راه های هوایی شما میدمد. یک انتهای لوله به نای شما وارد می شود و انتهای دیگر به ونتیلاتور وصل می شود. لوله تنفسی به عنوان یک راه هوایی عمل می کند و اجازه می دهد هوا و اکسیژن از جریان هوا به ریه منتقل شود.

روند وارد کردن لوله به نای شما لوله گذاری نامیده می شود. معمولا لوله تنفسی را از طریق بینی یا دهان به داخل نای میفرستند. سپس لوله به سمت گلو حرکت می کند. لوله ای که در چنین روشی قرار داده میشود، یک لوله درون نایی نامیده می شود.

در موارد اضطراری، به شما دارو داده می شود تا شما را خواب آلود کند و درد لوله تنفسی را که در نای شما قرار داده میشود بتوانید تحمل کنید. اگر وضعیت اورژانسی نیست، این روش با استفاده از بیهوشی در اتاق عمل انجام می شود. (به این معنا که به شما دارو داده می شود که باعث خواب و یا باعث از دست دادن احساس می شود.)

لوله درون نایی به واسطه نوار یا با یک نگهدارنده لوله درون نایی نگه داشته میشود. این نگهدارنده اغلب یک بند است که در اطراف سر قرار می گیرد.

گاهی اوقات لوله تنفسی از طریق یک سوراخ جراحی جاگذاری می شود که به نام تراکئوستومی نامیده می شود. سوراخ از طریق جلوی گردن شما به نای میرود. لوله ای که به سوراخ گذاشته شده گاهی اوقات لوله "تراشه" نامیده می شود.

روش انجام تراکئوستومی معمولا در اتاق عمل انجام می شود. از بیهوشی استفاده می شود، بنابراین شما بیدار نخواهید شد و احساس درد نخواهید کرد. رابطها یا باند های خاصی که در اطراف گردن قرار داده میشوند، لوله را در جای خود نگه می دارند.

هر دو نوع لوله های تنفسی از تارهای صوتی خود عبور می کنند و بر توانایی شما در صحبت کردن تاثیر می گذارند.

در اکثر موارد، لوله های درون نایی برای افرادی که برای مدت کوتاهی تحت ونتیلاتور قرار دارند استفاده می شود. مزیت این لوله این است که می توان آن را بدون جراحی در یک راه هوایی گذاشت.

لوله های تراشه ای برای افرادی که نیاز به ونتیلاتور برای دوره های طولانی دارند استفاده می شود. برای افرادی که بیدار هستند این لوله راحت تر از لوله درون نایی است. در شرایط خاص، فردی که دارای لوله تراشه ای است، ممکن است بتواند صحبت کند.

ونتیلاتور :

یک ونتیلاتور برای دمیدن هوا یا ترکیبی از گازها(مانند اکسیژن و هوا) به ریه ها از فشار استفاده میکند. این فشار به عنوان فشار مثبت شناخته می شود. شما معمولا خودتان هوا را نفس می کشید، اما بعضی اوقات این ونتیلاتور برای شما این کار را می کند.

یک دستگاه ونتیلاتور را می توان تنظیم کرد تا تعداد مشخصی تنفس در هر دقیقه انجام دهد. گاهی اوقات هم دستگاه طوری تنظیم میشود که با اشاره شما شروع به انجام عمل تنفس کند. اما اگر شما در مدت زمان مشخصی از دستگاه استفاده نکنید، دستگاه به طور خودکار هوا را به ریه های شما میدمد تا تنفس کنید.

به ندرت، پزشکان ونتیلاتوری به اسم قفس سینه توصیه می کنند. این نوع ونتیلاتور به عنوان یک ریه آهنی کار می کند که یک ونتیلاتور اولیه بود که توسط بسیاری از بیماران فلج اطفال در قرن گذشته استفاده می شد. با این حال، قفس سینه به اندازه ریه آهنی بزرگ و محدود کننده نیست.

قفس سینه درست در خارج از قفسه سینه قرار میگیرد. یک دستگاه خلاء بین قفس و دیواره قفسه سینه ایجاد می کند. این باعث می شود قفسه سینه شما گسترش یابد و هوا به ریه های شما وارد شود. هیچ لوله تنفسی با این سیستم استفاده نمی شود.

هنگامی که خلاء آزاد می شود، قفسه سینه شما به جای خود برمیگردد و هوا از ریه های شما بیرون می آید. این چرخه خلا و تخلیه در یک نرخ تنفس طبیعی تنظیم میشود.
در حال فعالیت ونتیلاتور چه چیزی باید انتظار داشت؟

ونتیلاتورها معمولا باعث درد نمی شوند. لوله تنفسی در راه هوایی شما ممکن است باعث ناراحتی شود. همچنین بر توانایی شما در صحبت کردن و خوردن تاثیر می گذارد.

اگر لوله تنفسی شما یک لوله از نوع تراشه باشد، ممکن است بتوانید صحبت کنید. (یک لوله تراشه از طریق یک سوراخ در جلوی گردن شما به طور مستقیم به داخل نای وصل میشود.)

به جای غذا، تیم مراقبت های بهداشتی شما ممکن است از طریق لوله ای که به ورید وارد می شود، مواد مغذی را به شما بدهد. اگر مدت زمان طولانی در حال استفاده از ونتیلاتور باشید، احتمالا غذا را از طریق لوله بینی یا لوله غذایی دریافت خواهید کرد. این لوله از طریق طریق بینی یا دهان یا به طور مستقیم به معده یا سوراخ ایجاد شده توسط جراحی به روده کوچک شما می رسد.

ونتیلاتور به میزان زیادی فعالیت شما را محدود می کند و حرکات شما را محدود می کند. شما ممکن است بتوانید در رختخواب یا صندلی بنشینید، اما معمولا نمیتوانید زیاد حرکت کنید.

بیماری متصل به ونتیلاتور :

این تصویر یک چیدمان استاندارد برای یک ونتیلاتور در یک اتاق بیمارستان را نشان می دهد. ونتیلاتور هوا گرم و مرطوب (یا هوا با افزایش اکسیژن) را به بیمار هدایت می کند. هوای بازدم هم از بیمار به بیرون جریان میابد.

اگر شما نیاز به استفاده از یک دستگاه ونتیلاتور برای بلند مدت دارید، ممکن است یک دستگاه قابل حمل به شما داده شود. این دستگاه به شما اجازه می دهد تا در اطراف حرکت کنید و حتی به بیرون بروید، اگر چه شما نیاز دارید که دتگاه را با خود ببرید.

گاهی اوقات ,ونتیلاتور تنظیم می شود تا با اشاره و درخواست شما هوا را به ریه هایتان بد مد. اما اگر شما در مدت زمان مشخصی از آن استفاده نکنید، دستگاه به طور خودکار هوا را میدمد تا تنفس شما را حفظ کند.

مراقبت مداوم :

در حالی که شما متصل به ونتیلاتور هستید، تیم مراقبت های بهداشتی شما را از نزدیک تحت نظر دارد. این تیم ممکن است شامل پزشکان، پرستاران و درمانگران تنفسی باشد. برای بررسی سطح اکسید و دی اکسید کربن (گازهای خون) بدن شما ممکن است نیاز به پرتو X، رادیوگرافی و آزمایش خون باشد.

این تست ها به تیم مراقبت های بهداشتی شما کمک می کند تا دریابید که چقدر ونتیلاتور برای شما کارا است. بر اساس نتایج آزمایش، آنها می توانند جریان هوا و سایر تنظیمات را در صورت نیاز تنظیم کنند.

همچنین یک پرستار یا درمانگر تنفسی، لوله تنفس شما را از به طور منظم تحت ساکشن قرار میدهد. این کمک می کند تا مخاط را از ریه های شما حذف کند. ساکشن موجب سرفه می شود و ممکن است چند ثانیه طول بکشد. ممکن است اکسیژن اضافی را در طول ساکشن دریافت کنید تا تنگی نفس را از بین ببرید.

ریسکهای اتصال به ونتیلاتور چیست؟

۱- عفونتها :

یکی از خطرناک ترین و رایج ترین بیماری های موجود در یک دستگاه ونتیلاتور، ذات الریه است. لوله تنفسی که در راه هوایی قرار داده می شود می تواند باکتری ها را به ریه ها وارد کند. به عنوان یک نتیجه، شما ممکن است دچار پنومونی در اثر ونتیلاتور(VAP) شوید.

لوله تنفسی نیز برای شما سرفه کردن را مشکل میکند. سرفه کمک می کند راه های هوایی خود را از تحریک کننده های ریه که می تواند باعث عفونت شود تمیز کنید.

VAP یک نگرانی عمده برای افرادی است که از ونتیلاتور استفاده می کنند زیرا اغلب اوقات بسیار بیمار هستند. پنومونی ممکن است درمان بیماریتان را سختتر کند.

VAP با آنتی بیوتیک ها درمان می شود. اگر VAP بوسیله باکتری هایی که به درمان استاندارد مقاوم باشند ایجاد شود، ممکن است به آنتی بیوتیک های خاص نیاز داشته باشید.

خطر دیگری که در استفاده از ونتیلاتور وجود دارد عفونت سینوسی است. این نوع عفونت در افراد استفاده کننده از لوله درون نایی شایع تر است. (یک لوله درون نایی در دهان و بینی شما قرار دارد). عفونت های سینوسی با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند.

۲- خطرات دیگر :

استفاده ازونتیلاتور میتواند شما را در معرض خطرات دیگری هم قرار دهد، نظیر:

۱- پنوموتوراکس، این وضعیتی است که در آن هوا از ریه ها خارج می شود و در فضای بین ریه ها و دیواره قفسه سینه قرار می گیرد. که می تواند درد و تنگی نفس را ایجاد کند و ممکن است یک یا هر دو ریه از کار بیوفتند.

۲- آسیب ریوی. فشار دادن هوا به ریه ها با فشار بیش از حد می تواند به ریه ها آسیب برساند.

۳- سمیت اکسیژن. سطح بالای اکسیژن می تواند به ریه آسیب برساند.

این مشکلات ممکن است به دلیل جریان هوای اجباری یا سطوح بالای اکسیژن از طرف ونتیلاتور ایجاد شود.

استفاده از یک ونتیلاتور همچنین می تواند شما را در معرض خطر لخته شدن خون و عفونت های جدی پوست قرار دهد. این مشکلات در افراد مبتلا به بیماری خاص و / یا در رختخواب یا صندلی چرخدار قرار می گیرند و باید در یک مدت طولانی در آن باقی بمانند اتفاق می افتذ.

مشکل دیگر ممکن است آسیب به تار صوتی از لوله تنفس باشد. اگر بعد از اینکه لوله تنفسی خود را از برداشتید دشوار است که صحبت کنید یا نفس بکشید، دکتر خود را مطلع کنید.

وقتی از دستگاه ونتیلاتور جدا میشوید چه چیزی انتظار میرود؟

"وینینگ" فرآيندی است که شما را از ونتیلاتور جدا می کند تا بتوانيد خودتان شروع به نفس کشيدن کنيد. افراد معمولا بعد از اینکه مشکلی که باعث شده بود مجبور به استفاده از ونتیلاتور باشند رفع میشوند از دستگاه جدا میشوند.

وینینگ معمولا با یک آزمایش کوتاه شروع می شود. شما به ونتیلاتور متصل میمانید، اما به شما فرصتی داده می شود تا خودتان تنفس کنید. اکثر افراد توانایی نفس کشیدن را دارند. هنگامی که شما می توانید به تنهایی نفس بکشید، ونتیلاتور متوقف می شود.

اگر شما در طول آزمایش کوتاه نتوانید تنفس کنید، وینینگ در یک زمان دیگر امتحان خواهد شد. اگر در مدت طولانی باز هم نتوانید بدون ونتیلاتور تنفس کنید ممکن است برای مدت طولانی تری نیاز به ونتیلاتور داشته باشید.

پس از وینینگ، لوله تنفسی برداشته می شود. در حالی که این اتفاق می افتد، ممکن است سرفه کنید. صدای شما ممکن است برای زمان کوتاهی بعد از خروج لوله غیر عادی باشد.