اصول عملکرد :
به طور کلی طراحی تخت‌های الکتریکی به دو دسته عمده طبقه‌بندی می‌شود که در همه آنها انتقال قدرت از موتورهای الکتریکی به چرخ دنده‌ها ، مارپیچ‌ها ، اهرم‌ها و قرقره‌ها باعث بالا و پایین رفتن تخت بیمارستانی و یا حرکت قسمت‌های مختلف آن می‌شود.
در این‌گونه از تخت‌ها تشک روی یک سطح صاف قرار می‌گیرد ، این سطح معمولاً از سه یا چهار قسمت به هم لولا شده تشکیل شده است و می‌تواند موقعیت نشسته و یا نیمه نشسته را برای بیمار فراهم آورد و یا وی را در حالت ترندلنبرگ ( حالت اله کلنگی) و یا معکوس آن قرار دهد. برخی از تخت‌ها قادر هستند تا موقعیت‌های خاص دیگری را نیز فراهم می‌کنند.
در بسیاری از تخت‌ها برای حرکات تنظیم ارتفاع ، حرکت قسمت سر و حرکت قسمت پا ، موتورهای جداگانه ای وجود دارد. برخی از تولیدکنندگان تخت‌های ویژه‌ای برای افراد سنگین وزن و چاق تولید می‌کنند. این‌گونه تخت‌ها معمولاً پهن‌تر از اندازه معمول بوده و ساختار آنها مستحکم‌تر است. اندازه چرخ‌ها نیز در آنها بزرگتر است. برای عبور تخت از درب‌های مختلف ، در برخی از مدل‌ها می‌توان عرض (پهنای) تخت را تنظیم کرد. کنترل‌های تخت به سه صورت معلق ، تعبیه شده در کنار یا نصب شده در ریل وجود دارند که معمولاً در هر دو طرف یا بالا ، پایین تخت و رو به بیمار قرار می‌گیرند. کنترل‌های مربوط به پرستار نیز دارای دکمه‌های مخصوص برای موقعیت‌های ویژه و یا خاموش کردن کنترل بیمار است و در ریل‌های کنار به سمت بیرون تخت قرار می‌گیرند. برخی از تخت‌ها دارای پنجره‌های رادیولوسنت (شفاف در مقابل اشعه ایکس) هستند که در انجام عملیات تصویربرداری بسیار کاربردی است. در برخی از آنها نیز نگهدارنده‌های کاست اشعه ایکس تعبیه می‌شود.
چرخ با قفل‌هایی در مفصل و یا ترمز مرکزی باعث آسان شدن انتقال تخت در بخش‌های مختلف بیمارستان می‌شود. چرخ‌هایی با قطر بزرگ باعث آسایش بیمار هنگام انتقال در بخش‌ها می‌شود و نیز حرکت یکنواختی را برای تخت فراهم می‌کند. ریل‌های کنار تخت نیز در طول‌ها و مدل‌های مختلفی مانند تلسکوپی ، تاشدنی ، جمع‌شونده و ... وجود دارند.
